Ortalama insan zihniyeti Amerikan tıbbını öldürüyor

Hastalar aracılara ve onların hizmetlerine giderek daha fazla güvenirken, ABD sağlık hizmetleri Dr. Robert Pearl'ün "aracı zihniyeti" dediği şeyi geliştirdi.
Üreticiler ve tüketiciler arasında, işlemleri kolaylaştıran, kolaylaştıran ve mal ve hizmet gönderen bir grup profesyonel bulacaksınız.
Aracı olarak bilinen bu kişiler, emlak ve perakendeden finans ve seyahat hizmetlerine kadar hemen hemen her sektörde başarılıdırlar.Aracılar olmadan evler, gömlekler satılmazdı.Bankalar veya çevrimiçi rezervasyon siteleri olmayacak.Aracılar sayesinde Güney Amerika'da yetişen domatesler gemiyle Kuzey Amerika'ya getiriliyor, gümrükten geçiyor, yerel bir süpermarkette son buluyor ve sepetinize giriyor.
Aracılar her şeyi bir bedel karşılığında yaparlar.Tüketiciler ve ekonomistler, aracıların modern yaşam için gerekli sinir bozucu parazitler mi yoksa her ikisi mi olduğu konusunda hemfikir değiller.
Tartışma devam ettiği sürece kesin olan bir şey var: ABD sağlık aracıları çok sayıda ve gelişiyor.
Doktorlar ve hastalar kişisel bir ilişki sürdürürler ve aracılar devreye girmeden önce doğrudan ödeme yaparlar.
19. yüzyılda omuz ağrısı çeken bir çiftçi, fizik muayene, teşhis ve ağrı kesici ilaç uygulayan aile doktorundan bir ziyaret talep etti.Bütün bunlar tavuk veya az miktarda nakit ile değiştirilebilir.Bir aracı gerekli değildir.
Bu durum, bakımın maliyeti ve karmaşıklığının birçokları için sorun haline geldiği 20. yüzyılın ilk yarısında değişmeye başladı.1929'da borsa çöktüğünde, Blue Cross Teksas hastaneleri ve yerel eğitimciler arasında bir ortaklık olarak başladı.Öğretmenler, ihtiyaç duydukları hastane bakımını ödemek için aylık 50 sent ikramiye ödüyorlar.
Sigorta komisyoncuları tıpta bir sonraki aracıdır ve insanlara en iyi sağlık sigortası planları ve sigorta şirketleri hakkında tavsiyelerde bulunur.Sigorta şirketleri 1960'larda reçeteli ilaç yardımları sunmaya başladığında, ilaç maliyetlerini kontrol etmeye yardımcı olmak için PBM'ler (Eczane Yardım Yöneticileri) ortaya çıktı.
Aracılar bugünlerde dijital alemde her yerdeler.Teledoc ve ZocDoc gibi şirketler, insanların gece gündüz doktor bulmasına yardımcı olmak için kuruldu.PBM'nin GoodRx gibi şubeleri, hastalar adına üreticiler ve eczanelerle ilaç fiyatlarını müzakere etmek için pazara giriyor.Talkspace ve BetterHelp gibi akıl sağlığı hizmetleri, insanları psikiyatrik ilaç yazma yetkisine sahip doktorlarla buluşturmak için ortaya çıktı.
Bu noktasal çözümler, hastaların işlevsiz sağlık sistemlerinde daha iyi gezinmesine yardımcı olarak bakım ve tedaviyi daha rahat, erişilebilir ve karşılanabilir hale getirir.Ancak hastalar giderek daha fazla aracılara ve onların hizmetlerine güvendikçe, benim aracı zihniyeti dediğim şey Amerikan sağlık hizmetlerinde gelişti.
Araba yolunuzun yüzeyinde uzun bir çatlak bulduğunuzu hayal edin.Asfaltı yükseltebilir, altındaki kökleri çıkarabilir ve tüm alanı yeniden doldurabilirsiniz.Veya yolu açması için birini kiralayabilirsiniz.
Sektör veya sorun ne olursa olsun, aracılar bir "düzeltme" zihniyetini sürdürürler.Amaçları, dar bir sorunu, arkasındaki eşlik eden (genellikle yapısal) sorunları dikkate almadan çözmektir.
Böylece bir hasta doktor bulamadığında Zocdoc veya Teledoc randevu almasına yardımcı olabilir.Ancak bu şirketler daha büyük bir soruyu görmezden geliyorlar: İnsanlar için en başta uygun fiyatlı doktorlar bulmak neden bu kadar zor?Benzer şekilde GoodRx, hastalar bir eczaneden ilaç alamadığında kupon sunabilir.Ancak şirket, Amerikalıların neden diğer OECD ülkelerindeki insanlardan iki kat daha fazla reçete ödediğini umursamıyor.
Amerikan sağlık hizmetleri kötüye gidiyor çünkü arabulucular bu büyük, çözülemez sistemik sorunları ele almıyor.Tıbbi bir benzetme kullanmak gerekirse, bir arabulucu yaşamı tehdit eden durumları hafifletebilir.Onları iyileştirmeye çalışmıyorlar.
Açık olmak gerekirse, tıbbın sorunu aracıların varlığı değildir.Sağlık hizmetlerinin hasarlı temellerini onarmaya istekli ve bunu yapabilecek liderlerin eksikliği.
Bu liderlik eksikliğinin bir örneği, doktorlara ve hastanelere sağladıkları hizmet sayısına (testler, tedaviler ve prosedürler) göre ödeme yapılan ABD sağlık hizmetlerinde yaygın olan "hizmet başına ödeme" geri ödeme modelidir.Bu "kullandıkça kazanın" ödeme yöntemi, çoğu kurumsal sektörde anlamlıdır.Ancak sağlık hizmetlerinde sonuçlar maliyetli ve verimsiz oldu.
Hizmet başına ödemede, doktorlara tıbbi bir sorunu önlemek için değil tedavi etmek için daha fazla ödeme yapılır.Değer katsa da katmasa da daha fazla bakım sağlamakla ilgileniyorlar.
Ülkemizin ücretlere olan bağımlılığı, ABD sağlık hizmetleri maliyetlerinin son yirmi yılda neden enflasyonun iki katı kadar arttığını ve aynı dönemde yaşam beklentisinin neredeyse hiç değişmediğini açıklamaya yardımcı oluyor.Şu anda, ABD klinik kalitede diğer tüm sanayileşmiş ülkelerin gerisindedir ve çocuk ve anne ölüm oranları diğer en zengin ülkelerin iki katıdır.
Sağlık profesyonellerinin bu başarısızlıklardan utanacağını düşünebilirsiniz - bu verimsiz ödeme modelini, sağlanan bakımın miktarından çok sağlanan bakımın değerine odaklanan bir modelle değiştirmekte ısrar edeceklerdir.Haklı değilsin.
Değer için ödeme modeli, doktorların ve hastanelerin klinik sonuçlar için finansal risk almasını gerektirir.Onlar için ön ödemeye geçiş mali risklerle doludur.Bu nedenle, fırsatı değerlendirmek yerine, riski en aza indirmek için küçük kademeli değişiklikleri tercih eden bir aracı zihniyetini benimsediler.
Doktorlar ve hastaneler maliyeti ödemeyi reddederken, özel sigorta şirketleri ve federal hükümet, aşırı bir aracı zihniyetini temsil eden performansa göre ödeme programlarına başvuruyor.
Bu teşvik programları, belirli bir önleyici hizmet sundukları her seferinde doktorları fazladan birkaç dolar ile ödüllendirir.Ancak hastalığı önlemenin yüzlerce kanıta dayalı yolu olduğundan (ve yalnızca sınırlı miktarda teşvik parası mevcut olduğundan), teşvik edici olmayan önleyici tedbirler genellikle göz ardı edilir.
Ortadaki adam zihniyeti, işlevsiz endüstrilerde gelişir, liderleri zayıflatır ve değişimi engeller.Bu nedenle, ABD sağlık sektörü liderlik zihniyetine ne kadar çabuk dönerse o kadar iyi.
Liderler ileriye doğru bir adım atar ve büyük sorunları cesur adımlarla çözer.Aracılar onları gizlemek için yara bandı kullanır.Bir şeyler ters gittiğinde, liderler sorumluluk alır.Arabulucu zihniyet, suçu başkasına yükler.
Amerikan tıbbında da durum aynı, ilaç alıcıları yüksek maliyetler ve kötü sağlık için sigorta şirketlerini suçluyor.Buna karşılık, sigorta şirketi her şey için doktoru suçluyor.Doktorlar hastaları, düzenleyicileri ve fast food şirketlerini suçluyor.Hastalar işverenlerini ve hükümeti suçluyor.Bu sonsuz bir kısır döngü.
Elbette, sağlık sektöründe dönüşümsel değişime liderlik etme gücüne ve yeteneğine sahip birçok insan -CEO'lar, yönetim kurulu başkanları, tıp gruplarının başkanları ve diğerleri- var.Ancak arabuluculuk zihniyeti onları korkuyla doldurur, odak noktalarını daraltır ve onları küçük, artan iyileştirmelere doğru iter.
Giderek kötüleşen ve yaygınlaşan sağlık sorunlarının üstesinden gelmek için küçük adımlar yeterli değildir.Sağlık çözümü küçük kaldığı sürece, eylemsizliğin sonuçları artacaktır.
Amerikan sağlık hizmetlerinin, aracı zihniyetini kırmak ve diğerlerini cesur adımlar atmaya teşvik etmek için güçlü liderlere ihtiyacı var.
Başarı, liderlerin kalplerini, beyinlerini ve omurgalarını (dönüşümsel değişim sağlamak için gerekli olan üç (mecazi olarak) anatomik bölge) kullanmalarını gerektirecektir.Liderliğin anatomisi tıp veya hemşirelik okullarında öğretilmese de tıbbın geleceği buna bağlı.
Bu dizideki sonraki üç makale, bu anatomileri inceleyecek ve liderlerin Amerikan sağlık hizmetlerini dönüştürmek için atabilecekleri adımları açıklayacaktır.Adım 1: Aracı zihniyetinden kurtulun.


Gönderim zamanı: 28 Eylül 2022